प्याला

.... लागले -- (टीकात्मक गझल)

.... लागले -- (टीकात्मक गझल)

मागतो ते दान आताशा पडाया लागले
वाटते हे भाग्य आता फळफळाया लागले

लागले मिसरे सुचाया काफिया मिळताक्षणी
आणि वेगे गझल-जाते घरघराया लागले

बहर ये जमिनीस या, मी बीज अस्सल पेरता
जीर्ण, वठले वृक्ष सारे उन्मळाया लागले

दाटला अंधार होता, या नभाच्या अंगणी
कोंबडा दे बांग माझा, फटफटाया लागले

साठ होता बुद्धि नाठी, अनुभवाने जाणले
मन्मनी तारुण्य आता मुसमुसाया लागले

कोण हा उल्हास ? याला भीड, मुर्वत ना जरा
कोण कुठले लोक येथे कडमडाया लागले

.... उल्हास भिडे (२३-१-२०१३)

हल्ली

हल्ली     (गझल)
 
कुण्या काळचा बुद्दू झालो हुषार हल्ली
“मीच बरोबर” ठाम सांगतो त्रिवार हल्ली

मी चिंचेच्या झाडासम तरि प्रस्थापित मी
नवोदितांच्या ठायी ठरलो ‘चिनार’ हल्ली

जरी पाडतो सुमार कविता रोज तरीही
कुणी न म्हणती तरी तयांना टुकार हल्ली

कोण सांगतो ? ’जमिनी’वरती गझल लिहावी
स्वच्छंदी मी, करे अंबरी विहार हल्ली

’उल्हास’ ’भिडे’ने साध्य होत ना कधीच काही
मुजोर वर्तन जगन्मान्य हा प्रकार हल्ली

वरील शेर काही विशिष्ट संदर्भाने लिहिले आहेत.
काहीसे टोमणेवजा आहेत. 

----------------------------------------------------------------
खालील शेर जनरल आहेत

विषाद वाटे दुर्मिळ झाली अस्सल बीजे
तणानेच भरलेले दिसते शिवार हल्ली

पाल चुकचुके मनी अशी का प्रतारणेची
ताजमहाला ! डळमळती का मिनार हल्ली

नुरली हिम्मत, पोकळ धमक्यांना घाबरतो
उगा भासती बोथट शस्त्रे दुधार हल्ली

गद्यप्रस्तुती प्रघात रुजला काव्यामध्ये
वृत्तबद्ध लिहिण्याला म्हणती सुमार हल्ली

सांभाळू मी कशास नखरे अलामतीचे
माझ्या मागे ही(S S S) रदिफांची कतार हल्ली

‘आई-बाबा’ इतिहासाची विदीर्ण पाने
घेइ मराठी शब्दसंपदा उधार हल्ली

भारतमाते शाप तुला हा काय मिळाला !
विचार रुजण्याआधी रुजतो विखार हल्ली

.... उल्हास भिडे (३-२-२०१३)

वेदना

वेदना 

एक होता काळ जेव्हा वेदना कुरवाळली
चोचले मी पुरवले अन् वेदना सोकावली

मुक्त करण्या वेदनेला सजवले काव्यातुनी
मुक्त ना आसक्त झाली मन्मनाला ग्रासुनी

वेदना-मुक्ती कधीही शक्य नाही ताडले
जू तिच्या मानेवरी मी जीवनाचे लादले

इष्ट आपत्तीप्रमाणे वेदनेला मानले
की म्हणू मी वेदनेला दावणीला बांधले

आज माझ्या वेदनेला मीच देतो वेदना
मी तिला बधतोच ना अन् ती मला बाधेच ना

.... उल्हास भिडे (३०-१-२०१३)

करंटा

करंटा     (गझल)

आले रडू तरीही रडता मला न आले
पूरात आसवांच्या बुडता मला न आले

खच्ची मनात हिम्मत रुजली कधीच नव्हती
हातात शस्त्र असुनी लढता मला न आले

होती अतीव इच्छा मीही फुलून यावे
माती सदोष होती रुजता मला न आले

झूला झुले सुखाचा घेऊन उंच झोके
उंची बघून भ्यालो झुलता मला न आले

घडला प्रमाद फिरुनी विश्वास टाकण्याचा
गत अनुभवामधूनी शिकता मला न आले

पोशीत नित्य आलो मी अंतरी निखारे
उन्मुक्त होउनीया जळता मला न आले

का मी असा करंटा ? माझे मला कळेना
घडवू शके न काही, घडता मला न आले

हे दैवदुर्विलासा ! झाली तुझीच फत्ते
गेली हयात सारी, जगता मला न आले

.... उल्हास भिडे (१-१०-२०१२)

दान

दान

विसरलीस मला !
दुखर्‍या मनाला
एकच समाधान....
विसरण्यासाठी का होईना,
कधीतरी स्मरणात होतो.

तण उपटावं
तसं दूर केलंस
तुझी मर्जी....
समाधान इतकंच,
की कधीतरी रुजलो होतो.

अपेक्षेने पुढे केलेल्या ओंजळीत
दिलंस
अनपेक्षित दान.....
भरभरून वाहणारं,
रितेपण.

.... उल्हास भिडे(२-७-२०१२)

वारी

वारी

जरी पंढरीची करी मी न वारी, तरी भेटशी तू मला श्रीहरी
तुझ्या दर्शनाची मला काय चिंता, तुझा वास माझ्या मनोमंदिरी

टिळा ना कपाळा कधी लावला मी, कधी घातली माळ नाही गळां
गमे मायभूमी मला पंढरी, मी समाजात पाही तुला विठ्ठला

तुझे भक्त लाखो तुला पूजताना, तुझी लक्ष रूपे मला पाहु दे
तुझ्या दर्शनाचा मिळो लाभ त्यांना, तुझा अंश त्यांच्या मनी जागु दे

सदा सर्व काही मिळाले अम्हाला, असे वेळ आता तुला द्यायची
तुझ्या पंढरीला पुन्हा उद्धराया, कटीबद्धतेने उभे राह्यची

.... उल्हास भिडे (३०-६-२०१२)
(आषाढी एकादशी निमित्ताने)