रिती

रिती

स्वच्छ, गुळगुळीत, चकचकीत
सुखी संसाराचा ताजमहाल…..
मनाच्या थडग्यावर बांधलेला.

गगनाला गवसणी घालण्याच्या धुंदीत
स्वत:लाच हरवून बसलेला तू
आणि
या विशाल खुराड्यात
’आपल्या दोघांची स्पेस’ शोधत,
मनाच्या भग्नावशेषात
दडपलेल्या अपेक्षांच्या वाघळांचे
नि:शब्द चीत्कार दडपत
घट्ट पाय रोवून
खुरटलेली मी……..

पूर्वीसारखी रुंजी नको घालूस
पण कधीतरी
वळचणीला ’गुटरगु’ करण्याची,
खुराड्याचं घरटं करण्याची
इच्छा
बुद्धीने ग्रासलेल्या तुझ्या मनात
कधी निर्माण होईल का ? …….
….. की मी असंच बसायचं,
पोकळ सुखाची वांझोटी अंडी उबवत !!

.... उल्हास भिडे (१३-१-२०१२)