सुलेखा
नियतीचे घाव या अन् पूर्व जन्मी साहले
आलि हाती ना फुले पण कंटके रक्ताळिले
भक्षुनी माझ्या मुखीचा घास होई तृप्त कोणी
अन् क्षुधार्त मी तृषार्त राहिले या जीवनी
अन् अचानक एक दिवशी जाणिले माझे मला मी
पूर्वजन्मीच्या स्मृतींनी उठविल्या प्रतिशोध उर्मी
धिंडवडे अब्रूचे काढिले जेव्हा कुणी
सूडाची आग मनी पेटलीच त्या क्षणी
त्या आगित या जन्मी जळले रे बंध पाश
एक ध्येय एक ध्यास करिन शत्रुचा विनाश
आता बस एक आस करिन त्यांस बेचिराख
मार्गी जो येई कुणी होइल तो जळुन खाक
पाहि ना त्यांच्या चिता पेटलेल्या जोवरी
सूडाग्नी धगधगेल तोवरी माझ्या उरी
No comments:
Post a Comment